Przyszło aż 18 osób, stęsknionach siebie, stęsknionych rozmów, spotkań i wzajemnego towarzystwa. I było znowu bardzo miło, przy kawce ufundowanej przez Polonikę.  Było też dużo śmiechu, rozmów, planów wyjazdowych , kinowych , wymiany informacji i tak w ogóle nie mogliśmy się sobą nacieszyć.

 

Dobrze, że spotykamy się już niedługo , bowiem w Tlusty Czwartek o godz. 17.00 w AWO-Gebäude. Zgłoszone są 24 osoby. Lista zameldowań jest zamknięta. Pączki są zamówione , dla każdego po jednym. Do tego małe canapes, winko i sekt.

Pomocnicy spotykają się już koło 16.00 na miejscu. Prosimy o akcenty karnawałowe ( maseczka, kapelusz). 

 

Informacje o Dniu Kobiet w terminie późniejszym. 

 

Bożena

było wspaniale. Przybyły 44 osoby. Siedzieliśmy na parterze u Sylwii „Zum Szültenbürger“, żeby powitać się noworocznie. Sylwia przeszła samą siebie:

wspaniały  bufet z polskimi różnościami i specjałami, nawet ciasta i kawa na deser. I Pappteller do spakowania pozostałości do domu. 

Polonika postawiła szampana (dziękuję Markowi za dostarczenie) . 

Było przemówienie noworoczne z minutą ciszy za zmarłych w ostatnim czasie członków Poloniki. Było powitanie nowych członków: Johannes Nawara, Piotr i Gosia Polednik. 

Było dużo rozmów i śmiechu przez 3 godz.,  aż do godz. 17.00.

 

Dziękujemy Sylwii i Dimitri i całemu personelowi za tę piękną ucztę.

Zdjęcia  na galerii.

 

Myślę, że ważne jest nie tylko  jedzenie, ale też  rodzinna atmosfera, którą udało nam się stworzyć. Jestesmy grupą Polonijną, ale w naszej obecności poczuli się również wspaniale, towarzyszący niektórym członkom, Niemcy i Włosi ( rodzina Viani), zaskoczeni naszą serdecznością i otwartym sercem. Niektórzy z nich chcą się zapisać do naszej organizacji, inni pytają, czy mogą przyjść po  raz drugi, bo czują się jak w gronie rodzinnym.

 I to chyba jest to, co czyni nasza organizację tak pociagajacą. Stanowimy  wielką rodzinę, nikt nie jest anonimowy, ani zagubiony, mamy miejsce dla każdego.

 

Kiedy przyjechałam do Niemiec, miałam marzenie, żeby stworzyć  organizację, w której ludzie nie będą się czuli samotni, i myslę że się to po części udało.

O planach na luty w następnym mailu. 

Do następnego razu 

 Bozena